Other languages
الآن غلاما وايسادن
تا مشعلا رو وردارن
بزنن به جون شب
ظلمتو داغونش کنن...
George W. Bush: Giù le Mani dal Venezuela!
Noi sottoscritti, militanti del movimento sindacale italiano, rivolgiamo un appello diretto ai nostri fratelli e sorelle negli Stati Uniti da parte del popolo venezuelano.
Le recenti dichiarazioni bellicose e gli attacchi al presidente Chàvez da parte dei rappresentanti dell’Amministrazione Bush pongono una minaccia diretta ai lavoratori venezuelani. Tali esternazioni aggressive da parte della Casa Bianca appartengono allo stesso tipo di linguaggio che venne utilizzato per preparare l’intervento degli Usa in Vietnam, Cuba, Cile, Iraq e altri paesi.
Facciamo appello pertanto ai nostri amici nel movimento sindacale americano ad unirsi a noi nel condannare queste provocazioni e nell’esercitare la massima pressione sull’Amministrazione Bush affinché desista da questi attacchi.
Rivendichiamo il diritto del popolo venezuelano all’autodeterminazione,
senza interferenze imperialiste.
{FacileForms:OpenLetterTradeUnionsIt}
« مادام که مالکيت خصوصي پابرجاست، انقلاب را تمام نخواهيم کرد »
صبح
روز 19 ژانويه، چاوز
در کاخ رياست
جمهوری
ونزوئلا در
شهر کاراکاس و
در حضور
کارگران
ونپال و
رهبران
اتحاديه های
کارگری،
قانون شماره 3438
که ونپال را
از قيد مالکيت
خصوصی در می
آورد، امضاء
نمود. کارخانه
ونپال از اين
پس با مشارکت
کارگران و
دولت اداره
خواهد شد.
בימים האחרונים נפוצו שמועות על ניסיון להפיכה צבאית בוונצואלה. ע"פ הסימנים ה- CIA ומנהיגי האופוזיציה האנטי מהפכנית מכינים תוכניות על מנת לנסות שוב להדיח את הנשיא צ'אווס.
למרות שתכנונים כאלו להדחת הנשיא ולתפישת השלטון די רווחים, הפעם התווספו אליהם גילויים של מצבורי נשק וכן מערכה שלמה של דיס אינפורמציה ושקרים כנגד התהליך המהפכני בוונצואלה.
הממשלה העמידה את הצבא בכוננות מלאה. לעניות דעתנו, הדרך היחידה להתמודד עם ניסיונות נוספים לתפישת השלטון היא באמצעות גיוס של הפועלים וההמונים בוונצואלה, אותם אנשים אשר הביסו את הניסיון הראשון להדחת הנשיא ותפישת השלטון באפריל 2002.
שקרים על שקרים
ה"עיתונאית" האמריקנית לינדה רובינזון ירתה את הירייה הראשונה במערכה הנוכחית של הדיס אינפורמציה כאשר כתבה כי בסיסי אימון לטרוריסטים הוצבו על אדמת וונצואלה (כולל ארגון מוסלמי) ואולם לאחר מחאות מצד הרשויות בוונצואלה נאלצה לחזור בה ולהודות כי אין בידיה כל הוכחות לדברים.
קולין פאוול, אף הוא שותף למסכת השקרים ביחס למצב בוונצואלה. הוא הודיע כי ארצו מחויבת לשמירת ההסכם מיוני השנה בין השלטון והאופוזיציה, הסכם שקבע כי על האופוזיציה לכבד את ההליך החוקי כמו גם את השלטון הנבחר באופן דמוקרטי וכי את משאל העם המחודש יש לערוך ע"פ החוקה. מתברר כי מתוך מאות אלפי החתימות שהגישה האופוזיציה בתביעה לעריכת משאל עם מחודש בקשר לנשיא רבות היו שייכות לאנשים מתים ואחרות לאנשים שאולצו לחתום אחרי שהופעלו נגדם שיטות של הטעייה ורמייה. פועלים אולצו לחתום על העצומה תחת איום של פיטורין אם יסרבו לעשות כן. שום מילה על כך לא נשמעה מפיו של קולין פואוול או מפיהם של הקושרים בוונצואלה, רבים מהם מקהיליית האינטלקטואלים אשר השתתפו לאחרונה הועידה שכותרתה הייתה "האיום על הדמוקרטיה בדרום אמריקה: טרור, ניאו-פופוליזם וחולשתו של שלטון החוק". שום מילה לא נאמרה בנוגע לרציחתם של פעילי איגודים מקצועיים בקולומביה או על הדיכוי הממשלתי העקוב מדם בבוליביה. בין המשתתפים היה נשיא קולומביה אשר הנהיג לאחרונה מצב בו הושעו החירויות והזכויות האזרחיות והכוח ניתן לצבא.
בצד ההתגייסות של האינטלקטואלים לטובת האימפריאליזם ונגד הממשלה בוונצואלה ביקרו חברי איגודים מקצועיים של מדינות באירופה ואמריקה הלטינית בקראקס כדי להביע את תמיכתם באיגוד המקצועי ה-CTV המושחת והתומך בתפישת השלטון בעת שזה ערך את הקונגרס השנתי שלו.
חופש הביטוי בוונצואלה
אחד השקרים הגדולים המופצים לאחרונה נוגע בנושא חופש הביטוי ולטענתו אין כל חופש ביטוי בוונצואלה. למעשה וונצואלה היא אחד המקומות הבודדים בעולם בו יכולים קושרים, אנשי אופוזציה, לדבר בגלוי ברחובות ובאמצעי התקשורת על כוונתם להדיח את הנשיא שנבחר באופן דמוקרטי. גם הטענה כאילו הממשלה מדכאת את התקשורת האופוזיציונית וסוגרת תחנות שלה מצוצה מן האצבע. למעשה התחנה היחידה שנסגרה הייתה דווקא תחנה ציבורית קהילתית וזאת על ידי מנהיג של האופוזיציה וזאת מאחר ותחנה זו שירתה את המחוזות של מעמד הפועלים ותמכה בגלוי בעד התהליך המהפכני. מטרת מסע הדיס אינפורמציה היא לגרום לכך שההמונים בעולם לא יידעו את העובדות לגבי המתרחש בוונצואלה.
האם ניסיון הפיכה חדש הוא אפשרי?
למעשה, האופוזיציה האנטי מהפכנית חלשה היום יותר מאשר הייתה באפריל או בדצמבר 2000. היא זוכה להרבה פחות תמיכה עממית. יחד עם זאת, ברור שהמעמד השליט, יחד עם האימפריאליזם, יעשו ניסיון נוסף להדיח את צ'אווס. דבר זה יכול לקרות יותר מהר מאשר חושבים וזאת לאור החרפת המאבק המעמדי בכל אזור אמריקה הלטינית. האופוזיציה מקווה להישען גם על חלקים בצבא המתנגדים לצ'אווס כדי לנסות ולכונן דיקטטורה. אם תיכשל בכך האופוזיציה מבקשת ליצור מצב של אי שקט ותסיסה אשר ייאלצו את האימפריאליזם להתערב. למעשה כל אשר בידיה לעשות הוא לנסות ולהחריף את המצב הכלכלי וברור כי אין בידיה לאסוף אפילו די חתימות כדי לקיים משאל עם נוסף לגבי הנשיאות ואולם היא איננה מעונינת לגלות זאת כדי שלא לזרוע דמורליזציה בקרב שורותיה ובכך לחזק את המהפכנים.
למען תוכנית פעולה כנגד הפיכות עתידיות
ניסיון הפיכה נוסף יהיה, קרוב לוודאי, אלים יותר מאשר זה האחרון מאחר והריאקציונרים יודעים כי על מנת להצליח הם חייבים לחסל את האוונגרד של הפועלים.הקבוצות המהפכניות בוונצואלה געבשו הצהרה משותפת בה דיברו על כך שעם כשלון מהפכת הנגד יש לעבור למתקפה וכי אם העם בוונצואלה יתאחד עם הפועלים והאיכרים של אמריקה הלטינית ושאר העולם, הריאקציונרים יימצאו שהרבה יותר קשה להם לגייס מספיק כוחות חברתיים כדי לחולל הפיכה...עוד קובעת ההצהרה כי חייבת להיות תוכנית כלכלית אשר תטפל בחבלות ובבעיות החברתיות העיקריות של המדינה...לצורך כך, מוצע כי הממשלה, מנהיגי המפלגות האחראיות על התהליך המהפכני, הנהגת האיגוד המקצועי והארגונים ההמוניים האחרים יחלו בגיבוש תוכנית כלכלית, צבאית ופוליטית אשר תוכל להתמודד מול כל גילוי של מתקפת נגד מצד מהפכני הנגד. עיקרי ההצעה לתוכנית כזו יהיו:
מוביליזציה מתמידה של האנשים; אסיפות נבחרות של פועלים במחוזות השונים ובמפעלים המערבות את כל הארגונים ההמוניים, איגודים מקצועיים על בסיס מעמדי, קו-אופרטיבים ומפלגות התומכים בתהליך המהפכני, כדי לדון במצב וכדי לנסח תגובה מאוחדת. לכל ארגון ואזרח חייב להיות החופש המוחלט להגיש את הצעותיו אשר עליהן יש לדון בצורה ראויה.
האסיפות הללו תבחרנה וועדות להגנה על המהפכה ותהיינה אחראיות להכנת תוכניות חירום יחד עם הסקטורים הפרו-מהפכניים בצבא ובממשלה. וועדות אלו תיוסדנה על ידי נציגים, תהיינה זמינות לבחירה מחדש ותבחרנה על ידי כל אסיפה ברמה לאומית, אזורית ומקומית.
מטרת הוועדות הללו תהייה לארגן את הנוכחות הקבועה של הכוחות המהפכניים בכל אזור וכן לארגן הפגנות המוניות בהגנה על התהליך המהפכני כנגד תוכניות ההפיכה של האופוזיציה וכנגד ההתערבות האימפריאליסטית. במקרה של ניסיון הפיכה יהיה על האסיפות והוועדות לארגן הגנה על כל מחוז פועלים, את חלוקת המזון ואת התיאום בין הפעילויות החברתיות הנחוצות.
בה בשעה, יש לייסד וועדות להגנה על המהפכה בתוך הצבא וזאת על מנת לארגן את הסקטורים הפטריוטים והמהפכניים בתוכו.
אין לערוך מחדש משאל עם בנוגע לנשיאות וזאת בשעה שמארגני ניסיון ההפיכה של אפריל 2002 כמו גם את ההרס הכלכלי ממשיכים להלך חופשיים. יש להביא לדין מייד את כל הקושרים והרוצחים של הפועלים והאיכרים.
העמקת המהפכה
תוכנית זו יחד עם סדרת הצעדים הכלכליים המיועדים להעמיק את המהפכה, יסייעו בבידוד הפשיסטים ולהחלשת הבסיס החברתי של הריאקציה. בעקבות צעדי הדיכוי הכלכליים הבין כבר חלק ממעמד הביניים כיצד האופוזיציה שיטתה בו כאשר שיתקה את המקור העיקרי העשיר של המדינה – תעשיית הנפט וכיצד נדחפו מיליוני בני אדם לעוני הולך ומעמיק. החלק הזה של הזעיר בורגנות עשוי להתגייס לטובת התהליך המהפכני או להישאר נייטרלי במקרה הגרוע., דבר זה תלוי בהצלחת העמקת המהפכה יותר ויותר.
הממשלה התחייבה לפעול בצורה משמעותית בשטח החינוך והרווחה והמשאלים מראים כי למעלה מ-50% מן התושבים היו שבים ובוחרים בצ'אווס. יחד עם זאת, עתיד התהליך המהפכני ייקבע על סמך יכולתו של צ'אווס לפתור את הבעיות הלוחצות ביותר על האוכלוסייה וזאת בזמן הקצר ביותר האפשרי כמו גם העלאת רמת החיים.
הסתירות של המדיניות הכלכלית
האבטלה, אשר האופוזיציה מאשימה את הממשלה ביצירתה, היא למעשה תוצר המשבר של השיטה הקפיטליסטית בתוספת החבלה הכלכלית לה גרמו המעסיקים תומכי ההפיכה. הממשלה לא תוכל לפתור את הבעיה במסגרת השיטה הקפיטליסטית או תוך אימוץ של שיטה קפיטליסטית בעלת פרצוף "אנושי" יותר. הממשלה לווה עוד ועוד כספים מתוך תקווה שהתאוששות בכלכלה העולמית תגדיל את רווחיה של וונצואלה מן הנפט ותיתן למדינה מרחב לתמרון גדול יותר מזה של שאר מדינות אמריקה הלטינית. תחזית זו איננה מתמודדת עם הבעיות הכלכליות והחברתיות האמיתיות של וונצואלה אלא עלולה אף להביא להחרפת המצב. יצירת הקו-אופרטיבים הביאה למוביליזציה של מאות אלפי אנשים בוונצואלה. מגמת השלטונות להכניס את הקו-אופרטיבים לתחרות מול הסקטור הפרטי תהייה טעות חמורה. לקן-אופרטיבים הללו עשויה להיות משמעות עצומה בקשר לתהליך המהפכני.
שמירת המהפכה במסגרת המגבלות של הקפיטליזם והכוונתה לסוציאליזם?
באפריל 2002, לקחו עובדי קונצרן הנפט PVDSA שהוא הענף מס. 1 בוונצואלה התורם למעלה ממחצית ההכנסה הגולמית של המדינה, את הקונצרן לידיהם וזאת כתגובה לניסיון ההפיכה לו היו שותפים המעסיקים. הם סייעו להביס את התנועה הריאקציונית והראו כי שליטה של העובדים היא הדרך הטובה ביותר להלחם בשחיתות. כך קרה גם במקומות עבודה נוספים. הממשלה התערבה במספר מקרים כדי למנוע את פיטורי העובדים בידי המעסיקים ואולם הממשלה איננה מסוגלת להלאים מפעלים וחברות תחת הפיקוח הדמוקרטי של העובדים כפי שהללו דרשו מאחר ואין חוק המתיר הפקעה של מקומות עבודה ולכן, על הממשלה להעביר חוק כזה.
יחד עם זאת, הממשלה נקטה בכמה צעדים כדי להגן על הכלכלה הלאומית, צעדים הנראים בלתי אפשריים ברוב המדינות הקפיטליסטיות. למרות זאת, היא לא שברה מן השיטה הקפיטליסטית ולכן סופם להתחסל על ידי העסקים הגדולים. לדעתנו, הדרך היחידה להלחם בחנק הכלכלי היא על ידי העמקת המהפכה, הלאמת כל החברות הנמצאות ב"משבר" או שנסגרו, ונתינתם לפיקוח של העובדים. קונצרן הנפט צריך אף הוא להיות נתון לפיקוח עממי, יש להלאים את הבנקים ויש להפסיק לשלם את החוב החיצוני כך שניתן יהיה להשקיע את המשאבים הללו בצרכים החברתיים האמיתיים ובתיעוש המדינה.
צעדים אלו, מתחילים את התנועה בכיוון הסוציאליזם והדמוקרטיה של הפועלים, הם הדרך היחידה לשיפור תנאי החיים והדרך הטובה ביותר להבסת ניסיונות הפיכה נוספים.
כפי שניתן לראות במאורעות של אפריל ודצמבר 2002 בוונצואלה, בהתקוממות בארגנטינה בדצמבר 2001 ובתנועה הנוכחית בבוליביה, הדרך היחידה להבסת הריאקציה היא באמצעות ארגון המוני ומוביליזציה של מעמד העובדים. במאבק הזה, הסולידאריות בין העובדים מכל רחבי העולם היא הכרחית על מנת למנוע מן האימפריאליזם מלחסל את המהפכה באמריקה הלטינית. ההמונים ברחבי היבשת כבר מראים את הדרך, מוונצואלה לארגנטינה ומקולומביה לבוליביה. חמושים בפרוגרמה מקורית והנהגה מהפכנית, הנצחון מובטח. זוהי מטרת המהפכנים בוונצואלה, בוליביה ושאר היבשת.
15 בנובמבר 2003
.[Back to In Defence of Marxism][Back to Hebrew]
انقلاب، سرمايهداری، بحران و مقاومت در ونزوئلای امروز
ريكاردو گاليندز، فعال سنديكايی ونزوئلايی
"Я уверен, что путь в новый, лучший и возможный мир лежит отнюдь не через капитализм, а через социализм". Этим ясным заявлением, сделанным в еженедельной телевизионной программе "Alo Presidente", Чавес подтвердил свою позицию: социализм – это единственный способ решить проблемы неравенства, бедности и нищеты, с которыми сталкиваются сегодня миллионы людей в Венесуэле и во всем мире.
"Как я уже сказал, я уверен, что путь к построению нового, лучшего мира - это не путь капитализма. Капитализм ведёт нас прямо в ад", добавил Чавес. Президент уже сделал несколько подобных заявлений на Международном Социальном Форуме в Бразилии, состоявшемся в конце января.
Программа "Alo Presidente" транслировалась из города Кокороте, который находится в преимущественно аграрной провинции Иаракуи. Чавес призвал к обсуждению вопросов, касающихся развития социализма, как внутри его партии - Движения за Пятую республику (MVR), так и в рамках Боливарианского Революционного Движения в целом.
Он объяснил, как после многих лет борьбы пришёл к этому убеждению: "На данном этапе своей жизни - сейчас мне 50 лет – находясь на посту президента уже в течение шести лет и после почти 30 лет политической борьбы, начавшейся в 1977, когда у меня возникла идея взять слово у маленькой группы моих соотечественников, солдат, что мы создадим первое ядро – тогда нас было всего пятеро, - которое впоследствии стало Боливарианским революционным Движением 200 (MBR-200)... после многочисленных обсуждений, дебатов, споров и поездок по всему миру, я убеждён и думаю, останусь убеждённым до конца своей жизни в том, что путь в новый, лучший и возможный мир лежит отнюдь не через капитализм, а через социализм".
Публика приветствовала речь Чавеса аплодисментами. Такая реакция людей на слова президента показывает неисчерпаемый потенциал Венесуэльского Революционного Движения, из которого рождаются идеи социалистических преобразований. Это результат практического опыта, приобретённого за последние 16 лет борьбы. 27 февраля состоялась шестнадцатая годовщина восстания в Каракасе, которому суждено было изменить политическую жизнь Венесуэлы. Огромное значение имеют также последние 6 лет президентства Чавеса с момента его избрания в декабре 1998.
Чавес и Боливарианское Движение
Политическая эволюция Уго Чавеса не всегда проходила по прямой линии, как он сам объяснил в пятницу, 25 числа, на Саммите по вопросам Социального Долга в Каракасе. Чавес честно признался, что некогда тешил себя надеждой на возможность осуществления "третьего пути", как альтернативы капитализму: "третий путь – капитализм с человеческим лицом, это всё равно, что монстр под маской... но маска упала на пол, разбившись о реальность".
Когда Чавес пришёл к власти в 1998, он ещё не стоял на социалистической платформе. Он был твёрдо намерен решить проблемы неравенства и бедности, с которыми столкнулись миллионы венесуэльцев, однако сначала Чавес считал возможным осуществить это в условиях капиталистической системы. Его правительство не ставило под сомнение права крупных землевладельцев, банкиров и бизнесменов на их собственность.
Но с самого начала любые попытки серьезно подойти к решению проблем бедности и неравенства сталкивались с интересами олигархии, крепкой коалицией землевладельцев, банкиров, капиталистов и государственной бюрократии, объединённых общими интересами и полностью подчинённых воле североамериканского империализма.
Так как президент Чавес был серьезен в намерении решить эти проблемы, олигархия в большинстве своём встала на путь вооружённого восстания против демократически избранного правительства, что говорит о чрезвычайно паразитической природе венесуэльской олигархии (эта черта роднит ее с правящими классами других капиталистических стран в так называемом Третьем мире). Олигархия организовала военный переворот в апреле 2002, саботаж в нефтяной промышленности и локаут в декабре 2002, доставку колумбийских военизированных формирований в Каракас и фашистскую провокацию la guarimba в феврале 2004, референдум по вопросу отзыва президента в Августе 2004, и т.д.
И именно богатый опыт революционного движения, сталкивающегося с постоянными провокациями со стороны правящего класса, заставил Чавеса и многих других участников Боливарианского Революционного Движения сделать вывод, что "оставаясь в рамках капитализма невозможно преодолеть проблемы бедности, страданий, эксплуатации, неравенства", как сказал Чавес во время местных выборов, прошедших в октябре.
Динамика развития Венесуэльской революции сильно напоминает первые годы Кубинской революции. Находясь в процессе наступления и защиты от контрнаступлений, руководство Кубинской революции, которое не имело изначального намерения свергнуть капитализм, было вынуждено сделать это, чтобы решить наиболее неотложные проблемы масс.
Недавние заявления Чавеса по поводу социализма явились закономерным результатом постановлений об ускорении земельной реформы и экспроприации Венепала. Первое уже было использовано для установления контроля над частью ранчо El Charcote, принадлежащего британскому мультимиллионеру Лорду Вести(Vestey). Венепал сейчас находится в совместном управлении государства и рабочих, где главным органом управления является Рабочая ассамблея. Рабочие завода Constructora Nacional de Valvulas, производящего клапаны для нефтяной промышленности, который также был заброшен своими владельцами, снова начали бороться и требуют национализации завода под своим контролем.
"Мы должны придумать социализм 21 века"
Однако существует и другая сторона вопроса. Чавес – человек, поглощающий любую книгу с неимоверной быстротой, постоянно жаждущий новых идей. И это не случайно. Это отражает срочную необходимость найти выход из проблем, с которыми столкнулась революция. Поэтому Уго Чавес читает марксистскую литературу, без сомнения оказывающую на него влияние. Он несколько раз публично положительно отозвался о книге Алана Вудса "Reason in Revolt". Он в частности цитировал место, где речь идёт о молекулярном процессе революции, что весьма актуально на данном этапе Боливарианской революции.
Ещё более актуальной является книга Троцкого "Перманентная революция", которую Чавес купил у товарищей из El Militante на встрече с рабочими в Мадриде, и которую он также горячо советует прочитать. Основная мысль книги состоит в том, что буржуазия не способна осуществить ни одной задачи национальной демократической революции в неразвитых капиталистических странах, появившихся на исторической сцене слишком поздно. Эти задачи может решить лишь рабочий класс путём борьбы за социализм, решая как старые проблемы, с которыми не в состоянии справиться буржуазия, так и новые, возникшие перед рабочими сегодня.
Центральная идея теории перманентной революции состоит в том, что в колониальных и экс-колониальных странах борьба за демократические задачи, если она проводится до конца, должна (непрерывным или, иными словами, перманентным образом) перерастать в социалистическую революцию. Но это лишь половина теории. Вторая ее основная идея заключается в том, что революция не может быть втиснута в границы лишь одной страны и её всемирное распространение является единственной гарантией победы. Чавес положительно отозвался об этой идее и публично заявил, что Троцкий был прав в этом вопросе (в отличие от Сталина), и что Боливарианская Революция, чтобы победить, должна распространиться и на другие страны.
На Саммите по вопросам Социального Долга Чавес сказал, что за последние 6 лет его президентства "мы не определяли нашу модель как социалистическую". Однако его позиция ясна: "если это не капитализм, тогда что это? У меня нет сомнений по этому поводу – это социализм". В программе "Alo Presidente" Чавес особенно отметил необходимость проведения дискуссий по этому вопросу: "давайте обсудим это - мы не боимся новых идей".
В своих предыдущих выступлениях Чавес говорил также, что надо изучать истинные идеи социализма, а не их искажённую версию, сталинизм. "Какой социализм из всех существующих следует нам выбрать? Мы не можем отдать предпочтение ни одному, существовавшему ранее, хотя они во многих случаях были прогрессивными и имели положительный опыт и достижения. Нам придётся изобрести свой социализм, и обсуждения по этому поводу очень важны. Мы должны придумать социализм 21 века".
Истинный социализм может базироваться лишь на демократическом правлении рабочих, солдатских и крестьянских комитетов, что и было осуществлено в 1917 году в России партией Большевиков под руководством Ленина и Троцкого, и что позже было предано и искажено Сталиным. В конце программы "Alo Presidente" Чавес сказал, что тот социализм, о котором он думает, должен быть построен на принципах "революционной демократии": "Городские земельные советы, местные народные советы, жилищные советы... всё это – шаги в построении социализма. Мы должны уйти от капитализма". И не случайно, наряду с Боливаром и другими героями латиноамериканской революционной традиции Уго Чавес цитирует работы великого русского революционера Льва Троцкого. Современные боливарианцы повторят опыт революции в России, но на более высоком уровне и придав ему истинно венесуэльское и латиноамериканское звучание. Так они сохранят лучшее, что было в старом и привнесут новое и оригинальное.
Проведение обсуждений по вопросам социализма представляет собой поворотный момент в Венесуэльской Революции, и означает её всемирное значение. Впервые за много лет лидер революционного движения масс делает правильные выводы из своего опыта, выводы, что капитализм не может решить проблемы народа, и что единственно верный путь вперёд – это путь социализма, означающий экспроприацию земли, банков, крупных предприятий, которые должны перейти в демократическое управление рабочих и крестьян.
Слова Чавеса горячо приветствуют все истинные революционеры. Теперь требуется перейти от слов к делу!
Subcategories
«مترجم: م.دلاشوب»
درچندسال اخيرونزوئلا درمركزخبرهابوده است.درحاليكه اكثررسانه هاي جهان حكومت چاوز را متهم مي كنندكه دريك قدمي ديكتاتوري«كمونيستي»قرارگرفته است،اما تصويرواقعي از واقعيت ونزوئلايي بسيارمتفاوت است.حكومت چاوز دست به برنامه ريزي تغييرات اجتماعي عظيم وبازتوزيع ثروت زده است.ونزوئلا،كشوري با ثروت هاي ملي بيشمار،ازنظرتاريخي توزيع بسيار ناعادلانه ي ثروت را تجربه كرده است.ثروت ونزوئلا تحت سلطه ي شركت هاي چندمليتي و امپرياليسم به سوي نخبگان ثروتمند دربسياري ازكشورها سرازير مي شده است،ولـي هرگز قطره اي هم ازاين درياي ثروت درخود ونزوئلاوبراي بهبود شرايط زندگي وكارتوده هاوطبقه ي كارگر صرف نگشته است.
دولت چاوز اززمان نخستين انتخابش در 1998 شماري برنامه هاي اجتماعي راتحت عنوان «برنامه هاي خدماتي»محقق كرده است،كه امكان تحصيل رايگان ودسترسي به مراقبت هاي بهداشتي رايگان رافراهم كرده است وهمچنين مواد اصلي غذايي را با بهايي ناچيز دردسترس ميليون ها نفر قرارداده است.«كمپين حقوق كارگران ونزوئلا»(WRCV) ازگام هاي مثبت وبرنامه هاي اصلاحي معطوف به ريشه كني فقروحامي طبقه ي كارگر،دهقانان وتوده هاي تهيدست درراستاي بازسازي زندگي هايشان حمايت مي كند.
«كمپين حقوق كارگران ونزوئلا»،ياري رساندن به تشكيل اتحاديه ها وديگرتشكل هاي كارگري مدافع حقوق كارگران را در ونزوئلاوهمينطور دربعد بين المللي هدف مباره ي خودقرارداده است. اين تشكل درآوريل 2006 توسط اعضاي اتحاديه كارگران ونزوئلايي تاسيس شد.اعضاي بنيانگذار اين كمپين عبارتند از اتحاديه ي كارگران بهداشت sirtrasalud در بخش مركزي كاراكاس،شعبه ي UNT درشركت برق كادافه وكميته ي اجرايي اتحاديه ي Surpofard درصنايع داروسازي .
كمپين براساس برنامه اي ده ماده اي به منظورشفاف سازي اهداف كمپين ومسايلي كه درحال حاضردرمقابل طبقه ي كارگر ونزوئلا قراردارد،پايه گذاري شده است.مادرپي جلب حمايت جنبش بين المللي كارگري دردفاع ازحقوق كارگران در ونزوئلاوايجاد برنامه ي مستقل كارگران درقالب كمك به توسعه ي اتحاديه هاي كارگري درتمامي كارخانه هاوكارگاه هاوبه شكل تظاهر سياسي ازطريق تشكل ها يا احزاب سياسي،هستيم.
پلاتفرم
«كمپين حقوق كارگران ونزوئلا» ازموارد ذيل دفاع مي كند:
1- رعايت حق تشكل واتحاد كارگران در انجمن هاي محلي واتحاديه هاي كارگري براي دفاع مستقل از منافع طبقاتي شان.
2- مبارزه برعليه تعديل هاواخراج ها.ممنوعيت تغييراجباري محل كار.نظارت كارگران از طريق تشكل ها ونمايندگان انتخابي شان براستخدام هاوتعديل ها درمحل كارشان.
3- پرداخت فوري حداقل دستمزد همگاني دركليه ي بخش هاي اقتصاد به عنوان نخستين گام درجهت تعيين حداقل دستمزد براساس ميزان متوسط تورم كه يك زندگي محترمانه رابراي كارگران وخانواده هاي شان تضمين مي كند.و دستيابي تمامي مردم ونزوئلا به امنيت اجتماعي.
4- دموكراسي كارگري وتشكيل مجمع عمومي كارگران به منظورانتخاب نمايندگان خود درمحل كار.انتخاب كاركنان اتحاديه درسطوح محلي،ايالتي وكشوري توسط اعضاي اتحاديه اي كارخانه ها.امكان بركناري تمامي نمايندگان به توسط كساني كه آنان را انتخاب كرده اند. ممنوعيت مذاكرات محرمانه.تصميم گيري مجمع عمومي كارگران در مورد كليه ي مذاكرات ميان اتحاديه ها و تشكيلات كارفرمايان يا (و) دولت.وجود سقفي براي دستمزدهاي پرداختي به سازمان دهندگان وكاركنان اتحاديه،به طوري كه دستمزد آنان بيشتر ازدستمزد يك كارگر ماهر نباشد.
5- برابري كامل مردان وزنان درمحل كار.مبارزه ي جدي اتحاديه ها وديگرتشكل هاي كارگري درجهت برابري جنسي درمحل كارودرجامعه.مبارزه باتبعيضات جنسي،نژادي،سني يا ديني.
6- تحقق فوري نظام نظارت(كنترل)كارگري دراتحاد با انجمن هاي محلي برتوليد.اين به معناي انتخاب ناظران ومديران ازطريق مجمع عمومي كارگران است.ناظران ومديران نبايد بيش از متوسط دستمزد يك كارگرماهر درآمد داشته باشند.تصميم گيري كارگران وانجمن هاي محلي درباره ي برنامه ي توليد،برحسب نيازهاوامكانات محل كار وجامعه محلي.ما نيازمند نظارت فوري برعمليات خرابكارانه،سوء استفاده از دارايي ها و بهره كشي ازكارگران مي باشيم.
7- علني شدن دفترهاي كارخانه ها.اطلاع يافتن كارگران ازاسراركارخانه وميزان استثمارخود، ابتدا درمحل كارخودشان به مثابه نخستين گام،وسپس تعميم آن به ناحيه ي اقتصادي خويش و در نهايت كل اقتصادملي.تا كارگران بدانندكه چه درصدي ازثروت ملي توسط طبقه ي سرمايه دار و زمين داران تصاحب مي گردد.
8- مصادره ي فوري كليه ي كارخانه هاي بـي راندمان وكارخانه هايي كه پايين ترازظرفيت توليدي خودكارمي كنندوقراردادن آنها تحت نظارت ومديريت كارگران.
9- مبارزه براي ايجاديك حزب سياسي به منظوردفاع ازمنافع طبقاتي كارگران وبـي چيزان. حزب كارگري،فعال،رزمنده ودموكراتيك برپايه ي يك برنامه ي سياليسم دموكراتيك واقعي.
10- مبارزه براي سوسياليسم كارگران ومردم تهيدست، ملي سازي بنيان هاي اصلي اقتصاد و طرح ريزي فوري يك برنامه ي اضطراري به منظور توسعه ي اقتصادي.عدم اعتماد به نمايندگان ونظام جمهوري چهارم و بقاياي آن درجمهوري پنجم.عزل نمايندگان نظام سرمايه داري از حكومت ودولت.
«كمپين حقوق كارگران ونزوئلا»
18 may 2006
Join / affiliate to the campaign!
Please help build the campaign by joining as an individual or affiliating your trade union
Make a donation!
Hands Off Venezuela's financial resources are limited so we rely on our supporters around the world. Please make a donation of any size towards building the campaign
