انقلاب به معني نفي نظام موجود –سرمايه داري- است و لزومي ندارد که با تاکتيکهاي خشونت آميز و مسلحانه انجام شود. چه بسيار حرکتهاي مسلحانه اي که به سرنگوني رژيمهاي خودکامه منجر شده اما هرگز نمي توان نام انقلاب بر آن گذاشت! در قرن بيست و يکم و بويژه در کشورهايي که اکثريت جمعيت آنها را کارگران شهري تشکيل مي دهند، ديگر نمي توان از تاکتيکهايي چون «محاصره شهرها از طريق دهات» و... سخن گفت. آگاهي، گسترش ارتباطات، فرهنگا شهروندي و بسياري مسائل امروز شکل انقلاب را دگرگون ساخته است. الگوي ونزوئلا مبين آن است که انقلاب به شيوه مسالمت آميز و دموکراتيک امکان پذير است. راهکارهايي دموکرتيک چون انتخابات، تظاهرا مسالمت آميز و مقاومت مدني تاکتيکهايي است که در ونزوئلا در خدمت اهداف انقلابي بزرگي نظير ملي کردن صنايع، قطع کردن دست غارتگران جهاني از منابع، تامين اجتماعي (آموزش، بهداشت و تغذيه رايگان)، حل ريشه اي فقر و در يک کلام فرا رفتن از سرمايه داري در جهت استقرار نظام سوسياليستي قرار گرفته است. نخستين گامهاي انقلاب ونزوئلا ايفاي وظايف دموکراتيک به تعويق افتاده ملي بود که با اصلاح قانون اساسي متجلي شد. اما انقلاب هرگز در اين مرحله متوقف نشد و به مراحل بعدي کام نهاد. هوگو چاوز در نشست اختتاميه فوروم اجتماعي جهان گفت: «بايد از سرمايه داري فرا رفت». مدل دموکراتيک انقلاب ونزوئلا خشم امپرياليسم را برانگيخته است.