Nederlands

Het Europees Parlement stemde op 24 mei 2012 een resolutie tegen Venezuela vanwege de oprichting van een comité dat een eventuele terugtrekking uit de Inter-Amerikaanse Commissie voor Mensenrechten (IACHR) van het land zal bespreken[i]. De ontwerpresolutie werd ingediend door de rechtse en extreemrechtse Europese fracties: EFD, ALDE, ECR en PPE.

Aan het debat deden slechts 58 van de 736 parlementairen mee (7,9%). Toch werd de resolutie goedgekeurd met 37 stemmen voor (slechts 4,9% van het volledig Europees Parlement), 17 stemmen tegen en 4 onthoudingen.

De resolutie verwijt Venezuela ook nog de schending van het recht op vrije meningsuiting, terwijl meer dan 80% van alle media in Venezuela in handen is van de rechtse oppositie. Via deze kanalen worden voortdurend zware, ongegronde beledigingen geuit aan het adres van Chávez en probeert men via verdraaide en zelfs leugenachtige berichtgeving het land te destabiliseren. Toch kunnen deze kanalen in Venezuela blijven bestaan. We vragen ons af wat er in de VS zou gebeuren als een perskanaal de president met Hitler of Mussolini vergelijkt. Ook oppositiebetogingen kunnen gewoon plaatsvinden en er wordt zeker niet repressief of onverantwoord ingegrepen.

Hugo Chávez trekt volgens de resolutie ook alle macht naar zich toe. Venezuela zou bijgevolg ondemocratisch zijn? Tijdens de Chávez-periode zijn er tot op heden in totaal 16 verkiezingen geweest (nationale, regionale, parlementsverkiezingen en referenda) waarvan Chávez er 15 won. Toen de oppositie "haar" referendum won, werd dat meteen toegegeven door de regering. Bij veel van deze verkiezingen was internationale controle aanwezig en de correctheid en transparantie werden geprezen. In Venezuela bestaat er een echte participatieve democratie, met volkscomités, coöperatieven en fabrieken onder arbeiderscontrole. In welk ander land kunnen we spreken van een participatieve democratie?

Handen Af van Venezuela verklaart zijn solidariteit met de Bolivariaanse Republiek Venezuela en verwerpt uitdrukkelijk deze resolutie van het Europees Parlement, en wel om volgende redenen:

·        Tot op heden (23/05/2012) is Venezuela nog steeds lid van de IACHR. Er is nog steeds geen beslissing gevallen of Venezuela zich zal terugtrekken. De zaak zal op een rechtvaardige manier onderzocht worden door de Staatsraad (Consejo de Estado). Daaropvolgend zal de Staatsraad een aanbeveling voorleggen aan de President van de Republiek, die deze op zijn beurt zal voorleggen aan de Nationale Vergadering (Asamblea Nacional). De Nationale Vergadering zal in alle soevereiniteit beslissen of Venezuela zich al dan niet zal terugtrekken uit de IACHR.

·        De beslissing zal hoe dan ook exclusief de bevoegdheid zijn van De Bolivariaanse Republiek Venezuela en van zijn democratische instellingen. Onder geen enkel voorwendsel kan buitenlandse inmenging, met politieke en partijdige doelstellingen, aanvaard worden. En zeker niet tijdens een presidentiële verkiezingscampagne.

·        Onafhankelijk van de beslissing zal Venezuela de Mensenrechten blijven verdedigen en beschermen: het zal actief blijven deelnemen aan de mechanismes van de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties, zoals recent nog bleek tijdens het Universeel Periodiek Onderzoek. Venezuela is ook voorstander van de opbouw van regionale instanties ter verdediging van de Mensenrechten binnen het kader van UNASUR en CELAC, die de deelname, zonder uitzondering, verzekert van alle landen uit de regio en niet enkel een beperkt aantal, zoals nu het geval is.

·        Van de 34 landen die deel uitmaken van de OAS hebben er slechts 24 de verdragen van de IACHR bekrachtigd. Onder andere de Verenigde Staten en Canada maken geen deel uit van de IACHR en hebben herhaaldelijk hun deelname geweigerd. Trinidad en Tobago stapte op 26 mei 1998 zonder grote problemen uit de IACHR.

·        De IACHR voerde de laatste jaren een politiek van partijdigheid tegen Venezuela en tegen de progressieve landen uit de regio. In het geval van Venezuela is dat zeer duidelijk. Tussen 1969 en 1999 schreef de IACHR slechts 5 verzoekschriften uit tegen Venezuela, niettegenstaande de verschrikkelijke en ontelbare schendingen van de Mensenrechten die de burger onderging gedurende deze nefaste periode van repressie, verdwijningen, folteringen en moorden. De laatste 12 jaar echter, schreef de IACHR 36 verzoekschriften uit tegen Venezuela en negeerde ze daarbij de aanzienlijke vooruitgang die het land op het terrein van de Mensenrechten geboekt heeft. De IACHR erkende en legitimeerde zelfs de (kortstondige) dictatuur die voortkwam uit de staatsgreep van 11 april 2002 en zij weigerde beschermende maatregelen voor President Chávez goed te keuren, tijdens de dagen van zijn ontvoering: 11, 12 en 13 april.

·        De IACHR heeft onnauwkeurige aanklachten tegen Venezuela goedgekeurd en verspreid, zonder vermelding van namen, datums, plaatsen noch exacte verwijzingen naar feiten. Op deze manier confirmeerde ze zonder enig bewijs de uitspraken van de pers en de polititeke organisaties, die een openlijk vijandige houding tegen Venezolaanse regering hebben. Bovendien klaagde de IACHR Venezuela ook aan voor puur hypothetische, onzekere en toekomstige “feiten”, zoals: wat de gevolgen zouden kunnen zijn indien een bepaalde wet of maatregel goedgekeurd wordt. Er werden met opzet ook aanklachten ingediend in verband met zaken die door het intern Venezolaans gerechtssysteem nog in behandeling waren, vooraleer er een beslissing kwam. De IACHR diende ook een klacht in tegen Venezuela omdat het een voortvluchtige van het Venezolaans gerechtsysteem - die deel had genomen aan de staatsgreep in 2002 - probeerde te vervolgen. Deze aanklachten hadden nooit ingediend mogen worden, zeker niet vooraleer de interne middelen uitgeput waren.

·        Deze houding van de IACHR is in fel contrast met de positieve en constructieve ervaringen die Venezuela had tijdens het Universeel Periodiek Onderzoek van de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties, waarna het de overgrote meerderheid van de aanbevelingen, ook die van de Europese Unie, aanvaardde.

·        Bij een eventuele terugtrekking uit de IACHR zal Venezuela zijn verplichtingen en toezeggingen ter verdediging en bescherming van de Mensenrechten blijven nakomen. De verdragen van de IACHR zijn geldig voor de lidstaten. De landen die geen deel uitmaken van de IACHR zijn gebonden aan de verdragen en statuten van de Amerikaanse Declaratie voor de Rechten en Plichten van de Mens, zoals dat het geval is voor onder andere de Verenigde Staten, Canada, Trinidad en Tobago.

·        Venezuela zal bij een eventuele terugtrekking uit de IACHR de mechanismes ter verdediging en bescherming van de Mensenrechten niet verlaten, maar het zal zijn burgers beschermen tegen het perverse apparaat opgelegd door het Noorden, dat de progressieve, humanitaire verwezenlijkingen en de sociale rechtvaardigheid in Latijns-Amerika en de Caraïben wil ondermijnen.

Om deze redenen verwerpen wij deze zoveelste aanval van rechts Europa, dat enkele weken geleden de Minister van Economie onder Pinochet zonder enig probleem uitnodigde. Deze resolutie is onderdeel van een campagne van belemmering en vernietigen van de progressieve stroom in Venezuela, in aanloop van de presidentsverkiezingen. Een campagne opgezet door het “liberale” Europa.

Patrick Hens
Medewerker Handen Af van Venezuela