Nederlands

Vorige vrijdag, 7 oktober 2011, presenteerde Venezuela zijn nationaal rapport over de mensenrechten aan de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties. Voorafgaand interviewde Venezolana de Televisión (VTV) Eva Golinger over de mensenrechten in Venezuela.

VTV – De Venezolaans-Amerikaanse advocate, schrijfster en activiste benadrukt dat honderden NGO’s vanuit het buitenland gefinancierd en gepromoot worden met het oog op destabilisatie van het land. De bewijzen zijn onweerlegbaar.

VTV – Worden de mensenrechten gerespecteerd in Venezuela?

EG – Natuurlijk wel. En nu, dankzij de Bolivariaanse Revolutie, meer dan gedurende gelijk welke vorige regering.

De Bolivariaanse Grondwet garandeert de vijf onderverdelingen van de mensenrechten die erkend zijn door het Internationaal Recht: burgerlijke, politieke, economische, sociale en culturele rechten.

Er zijn echt weinig landen in de wereld waarvan de regering niet enkel de mensenrechten respecteert, maak ook implementeert. Venezuela is op dit vlak enorm geëvolueerd.

Bovendien respecteert en garandeert men het recht op vrije meningsuiting, uitdrukking, protest, kritiek en politieke participatie op een zeer ruime en vrije wijze in Venezuela. Er worden bijna geen limieten gesteld aan deze rechten, terwijl er in andere democratische landen zeer strenge regels bestaan die deze rechten beperken.

Velen weten niet dat mensenrechten meer zijn dan allen maar burgerlijke en politieke rechten. Vroeger werden in Venezuela de economische, culturele en sociale rechten niet gegarandeerd, hoewel deze in theorie, volgens de officiële normen, misschien wel “bestonden”.

Tegenover het Universeel Periodiek Onderzoek[i] ontkennen sommige sectoren dat burgerlijke en politieke rechten ontzegd werden aan de meerderheid van de bevolking, dat er geen mogelijkheid was tot deelname aan de politiek, dat hun stem niet gehoord werd en dat ze onderdrukt werden wanneer ze protesteerden of de Staat bekritiseerden.

VTV – Respecteert men in Venezuela het recht op leven?

EG – Ja, in Venezuela respecteert men het recht op leven. Dit betekent niet alleen dat de doodstraf niet bestaat in het gerechtelijk systeem. Recht op leven betekent namelijk veel meer. Het betekent ook welzijn, gezondheid, voeding, onderwijs, mogelijkheid tot groei en ontwikkeling, deelname in de maatschappij. Vandaag de dag bestaan al deze mogelijkheden in Venezuela voor iedereen, en niet allen voor een kleine, maar machtige minderheid.

VTV – Heeft men pogingen gedaan om de veiligheid van de burger te garanderen?

EG – Hoewel dit een thema is waarover veel bezorgdheid bestaat in het land, zien we toch een belangrijke vooruitgang op het gebied van veiligheid. Men moet ook steeds weten dat veiligheid niet enkel een zaak van de Staat is; de burger moet een ook grote rol spelen bij het verbeteren en in stand houden van de situatie.

Er is een grote transformatie aan de gang in de politiesector, er worden nieuwe korpsen opgericht. Men is bezig met de uitroeiing van de corruptie en criminaliteit binnen het systeem van de politie. Maar dat kan niet op één dag.

Maar ook de burger moet meewerken, de corruptie bestrijden. Als men de politie of haar leiders betaalt voor hulp bij illegale praktijken, dan draagt men bij tot de onveiligheid. Corruptie en onveiligheid zijn direct met elkaar verbonden. De strijd tegen corruptie moet de verantwoordelijkheid zijn van iedereen.

VTV – Zijn de opmerkingen van de NGO’s gerechtvaardigd of beantwoorden ze aan een campagne tegen de regering?

EG – Dit hangt af van over welke NGO het gaat. Maar in het algemeen beantwoorden de op nationale en internationale schaal meest zichtbare NGO’s aan een agenda en aan een campagne tegen president Chávez.

In Venezuela bestaat er een fenomeen, onder impuls van het buitenland: de verspreiding van de NGO’s die kritisch staan ten opzichte van de regering. Sinds 2002 werden honderden nieuwe NGO’s opgericht die zogezegd strijden voor de verschillende aspecten van de mensenrechten.

Maar tijdens een onderzoek van de feiten is gebleken dat de grote meerderheid, ik zou zelfs durven zeggen allemaal, opgericht werden met financiering uit het buitenland. NGO’s die vroeger geloofwaardig waren, zoals Provea en Cofavic, zijn nu beïnvloed door niet-Venezolaanse belangen.

Organisaties zoals Espacio Público, Ciudadanía Activa, Instituto Prensa y Sociedad, Futuro Presente, Súmate en andere zijn nu enkel maar een façade voor een agenda tegen de Bolivariaanse Revolutie. Hun uitlatingen zijn onderdeel van het politiek geschreeuw van de oppositie, in de vermomming van een “onafhankelijke” NGO.

Geen enkele NGO in Venezuela kan geloofwaardig zijn als ze de Staat ervan beschuldigt de mensenrechten te schenden, zonder de verwezenlijkingen van de laatste 10 jaar op dit gebied te erkennen.

VTV – Bestaan er vanuit het buitenland gefinancierde NGO’s met politieke destabilisatie als doel?

EG – Ja, honderden NGO’s en mensenrechtenprogramma’s in Venezuela worden gefinancierd en gepromoot vanuit het buitenland om het land te destabiliseren. De bewijzen zijn onweerlegbaar.

In het jaar 2010 betaalden externe agentschappen meer dan 57 miljoen dollar aan Venezolaanse NGO’s.

VTV – Gebruikt men in deze context de schending van de mensenrechten als een uitvlucht voor een vorm van inmenging?

EG – Men probeert zonder twijfel het thema van de mensenrechten te gebruiken om de Venezolaanse regering en de vooruitgang van de Bolivariaanse Revolutie te destabiliseren. Sinds 2002 bestaan er documenten van het ministerie van Buitenlandse Zaken van de VS die bewijzen hoe men het thema van de mensenrechten selecteerde om een dossier tegen de regering van Hugo Chávez aan te maken, om hem zo aan te kunnen klagen bij de internationale instanties.

Ik onderstreep nogmaals: Venezolaanse NGO’s ontvangen advies en financiering vanuit het buitenland om twijfelachtige dossiers op te stellen, die vaak gebaseerd zijn op valse bewijzen, en zodoende de Staat aan te klagen bij de internationale instanties, zoals de Organisatie van Amerikaanse Staten, het Inter-Amerikaans Hof voor de Mensenrechten, de Verenigde Naties en het Internationaal Strafhof. Dit bewijst dat deze NGO’s niet als taak hebben de mensenrechten te verdedigen, maar wel het aanklagen van de Staat op internationale schaal. Het is een opgezet spel en geen eerlijke inspanning voor de mensenrechten.

VTV – Zijn er pogingen tot destabilisering tegen de Nationale Regering?

EG – Er zijn zeker vele pogingen tot destabilisering tegen de Venezolaanse regering. In 2002 was er de staatsgreep, met hulp uit Washington; economische sabotage, moordpogingen, aanzetten tot protesten en financiering ter waarde van miljoenen dollars om de oppositie levendig te houden en het conflict in het land te voeden.

Anderzijds is er ook een vorm van diplomatiek terrorisme vanuit Washington tegen Venezuela: sancties, uitsluitingen, en ongegronde beschuldigingen. In 2011 legde Washington sancties op aan de PDVSA[ii], classificeerde het Venezuela als een land dat de mensenrechten schendt, een land dat niet meewerkt aan de strijd tegen terrorisme, drugshandel en mensenhandel. Er waren interne en externe pogingen om de instituten van de Staat in diskrediet te brengen.

Daarbovenop bestaat er nog een brutale demoniseringscampagne in de internationale media tegen president Chávez.

Washington zal nooit de regering van Hugo Chávez aanvaarden omdat het een regering is die zich nooit zal onderwerpen aan de belangen en de agenda van de VS. En dat is voor de VS onaanvaardbaar. Een imperialistisch land erkent het gelijkheidsprincipe tussen de verschillende landen niet.

Bron: VTV