آرژانتین نخستین پیروزی برای کارخانۀ تحت اشغال IMPA
اخیراً اخباری مبنی بر منتفی شدن تهدید به تخلیۀ کارخانۀ تحت اشغال IMPA در آرژانتین به دست ما رسیده است. یکی از اعتباردهنگان اصلی کارخانه، یعنی بانک ملّت (Banco Nación) که متعلّق به دولت می باشد، حمایت خود را از تعاونی کارگرانی که در حال ادارۀ کارخانه می باشند، اعلام داشته و بدین ترتیب مهم ترین استدلال قاضی ]هکتور ویتاله[ برای سلب مالکیّت از کارخانه از اعتبار ساقط شده است.
کارگران کارخانه مایلند مراتب قدردانی خود را به تمامی کسانی که در کمپین همبستگی بین المللی شرکت داشته اند، اعلام دارند. ادوآردو موروآ، یکی از رهبران کارگران، گفت که او از کمپین بین المللی برای حمایت بسیار خوشحال بود. او گفت که آن ها پیام های همبستگی بسیاری از کشورهای مختلف دریافت کرده بودند.
همان طور که کارگران IMPA در بیانیۀ خود می گویند، این پیروزی ناتمام نتیجۀ "تمام مبارزات قانونی کارگران، اعتصاب غذای 14 روزۀ رفقا سونیا گوتی یرِس و ادوآرود موروآ، پشتیبانی و همبستگی هنرمندان، رهبران و اعضای سایر سازمان ها و ساکنین منطقه که حمایت پیگیر خود را در چند روز گذشته نشان داده اند، می باشد." هم چنین در این بیانیه آمده است که "امروز دیگر می توانیم بگوییم که ما فعّالیت های خود را بی وقفه ادامه خواهیم داد و این که خطر تخلیۀ قریب الوقوع کارخانه دیگر رفع شده است. ما اوّلین مبارزه را پیروز شده ایم."
کارگران مصمّم هستند تا به مبارزه و حمایت از سایر کارخانه هایی که با تهدیدات مشابهی مواجه هستند، ادامه دهند.
برگردان از:
http://www.marxist.com/argentina-victory-impa-occupied-factory.htm
کمپین دست ها از ونزوئلا کوتاه-ایران
درخواست همبستگی بین المللی. تخلیۀ آی ام پی ای -کارخانه ای تحت کنترل کارگری- را متوقف کنید.
روز دوشنبه،10 اوت، کارگران آی ام پی ای (کارخانۀ پلاستیک و استخراج و ذوب فلزّات آرژانتین) در بوینس آیرس مجمعی تشکیل دادند و تصمیم گرفتند تا در مقابل تهدید به تخلیۀ کارخانه از سوی قاضی هکتور ویتاله مقاومت کنند. قاضی ویتاله اظهار کرده است که قانون شمارۀ 08/2969 مصوّب پارلمان بوینس آیرس که در ژانویۀ سال 2009 به سلب مالکیّت از این کارخانه حکم داده بود، مغایر با قانون اساسی است. گفتنی است که از سال 1998، کارگران به منظور دفاع از شغل و امرار معاش خود، این کارخانه را تحت اشغال درآورده بودند.
کارگران آی ام پی ای در بیانیۀ رسمی خود این موضوع را عنوان و محکوم نموده اند که قاضی هکتور ویتاله مستقیماً در فروش زمینی که کارخانه در آن واقع شده است، ذینفع بوده و این منافع اقتصادی اوست که می تواند دلیل صدور حکم تخلیۀ کارخانه از جانب وی باشد.
در حال حاضر 63 کارگر در آ ام پی ای مشغول کار هستند، 150 دانش آموز در کلاس های دورۀ راهنمایی بزرگسالان در این کارخانه شرکت می کنند، یک کلینیک رایگان مراقبت های پزشکی برای محلۀ آلماگرو در آی ام پی ای وجود دارد، صد ها جوان نیز در یک مرکز فرهنگی مستقر در کارخانه شرکت می کنند. کارگران می گویند "آی ام پی ای فقط یک کارخانۀ اشغال شده نیست، آی ام پی ای فضایی است که دوباره آن را به دست آورده ایم، آی ام پی ای برای ما مثل وطن است".
آی ام پی ای هم چنین به یکی از نمادهای جنبش کارخانه های اشغال شده در آرژانتین، به عنوان بخشی از "جنبش ملّی کارخانجات تحت اشغال " (MNER) تبدیل شده و به شکل فعّال در سازمان های اوّل و دوّم " گردهمایی کارخانجات تحت اشغال کارگران آمریکای لاتین" شرکت کرده است. در زمانی که بحران اقتصادی، جنبش اشغال کارخانه ها را در آرژانتین و سرتاسر آمریکای لاتین، مجدّداً به راه می اندازد، واضح است که طبقۀ حاکمه قصد دارد به اشغال آی ام پی ای به عنوان یکی از برجسته ترین ِ این جنبش ها خاتمه دهد تا به منبعی الهام بخش و نمونه ای برای سایر کارگران تبدیل نشود.
ما از همۀ فعّالین اتحادیه های کارگری و سازمان های چپگرا در سراسر جهان می خواهیم که دفاع از کارگران آی ام پی ای را آغاز کنند و آکسیون های همبستگی با این کارگران را سازمان دهند.
همان طور که کارگران آی ام پی ای در بیانیۀ رسمی خود می گویند: "وقتی ما مقاومت را سازماندهی می کنیم، آن چه را بهترین راه می دانیم ادامه می دهیم، کارگران کار می کنند، معلمان درس می دهند، دانش آموزان درس می خوانند، پزشکان به ارائۀ خدمات درمانی می پردازند و کارگران فرهنگی به خلق فرهنگ می پردازند."
برای مردم و کشورمان!
زنده یا مرده، بردۀ هیچ کس نخواهیم بود!
برگردان از:
وحید رنجبر
از میلیتانت شماره ۲۵