Nederlands

Gisterenmorgen vielen politie en leger gewelddadig duizenden aanhangers van de Hondurese president Mel Zelaya aan en verwijderden ze hen gewelddadig uit de buurt van de Braziliaanse ambassade in de hoofdstad Tegucigalpa. Deze brute repressie kon echter de wil niet breken van de Hondurese werkende bevolking om zich tegen de coup te verzetten. Door de leiding te volgen die gegeven werd door het Nationale Front van Verzet, waren er massademonstraties en barricades in alle arbeidersbuurten van de hoofdstad en belangrijke steden in het hele land.

In de vroege uren van dinsdag 22 september vielen politie en leger gewelddadig duizenden aanhangers van de Hondurese president Mel Zelaya aan en verwijderden ze hen uit de buurt van de Braziliaanse ambassade in de hoofdstad Tegucigalpa. Zelaya was verwijderd door een militaire coup op 28 juni en 86 dagen lang hielden arbeiders, boeren en jongeren een heroïsche verzetsbeweging in stand tegen het door Micheletti geleide coupregime. Naar ieders verbazing wist Zelaya het land in het geheim binnen te komen, en zocht hij op maandag 21 september onderdak in de Braziliaanse ambassade, van waaruit hij een oproep deed aan het volk om naar buiten te komen om hem te beschermen.

Tienduizenden mensen waren buiten voor de ambassade aan het vieren ondanks het feit dat het Micheletti-regime van de oligarchie een landelijke avondklok had ingesteld, die nu van kracht stand is sinds maandag 16u en verlengd is tot woensdag 18u. De aankomst van Zelaya was een riem onder het hart van de verzetsbeweging en was een directe uitdaging voor de autoriteit van de coupplegers. Ze konden niet staan toekijken. Door het feit dat vele van de demonstranten al naar huis waren gegaan, vielen iets voor 6u 's morgens honderden zwaar bewapende agenten van de mobiele eenheid en het leger, met gepantserde wagens, traangas en munitie, de 5.000 mensen aan die nog buiten de ambassade stonden. De repressie was brutaal en uiteindelijk werden de mensen weggejaagd, terwijl hun verzetspogingen op overweldigende wijze onderdrukt werden.

Meer dan 200 mensen werden gearresteerd en naar het Chochi Sosa-stadion gebracht, in scènes die deden denken aan die van het Nationale Stadion in Chili na Pinochets coup. Er zijn berichten van 80 mensen die naar het ziekenhuis zijn gebracht en van twee doden, hoewel dit niet bevestigd is. Tegen de achtergrond van repressie, de mediablokkade en de avondklok is het moeilijk om betrouwbare informatie te verkrijgen.

De situatie bleef uiterst gespannen buiten de ambassade gedurende de dag. De politie en het leger bezetten alle huizen in de buurt van de ambassade, wat zorgde voor het gerucht dat ze het diplomatieke gebouw zouden binnenvallen en president Zelaya zouden doden, om dan te beweren dat hij zelfmoord had gepleegd. Er is geen twijfel dat het Micheletti-regime perfect in staat is dit te doen, maar ze deinsden waarschijnlijk terug door de mogelijke internationale consequenties van zo'n handeling.

Deze brutale repressie kon echter niet de wil breken van de Hondurese werkende bevolking om zich tegen de coup te verzetten. Door de leiding te volgen die gegeven werd door het Nationale Front van Verzet, waren er massademonstraties en barricades in alle arbeidersbuurten van de hoofdstad en belangrijke steden in het hele land. Er zijn ook berichten van demonstraties en protesten in de kleinere plattelandsgemeenschappen. De lijst van plaatsen waar de bevolking zich verzette tegen repressie, de avondklok negeerde en in sommige gevallen door politie en leger is weggejaagd, is lang.

Het Nationale Verzetsfront berichtte demonstraties in de volgende arbeiderswijken in de hoofdstad: Colonia La Canada, 21 de febrero, Nueva Era, Victor F. Ardon, El Reparto, Centro America Oeste, Villa Olimpica, Colonia El Pedregal, El Hatillo, Cerro Grande, Barrio Guadalupe, Barrio El Bosque, Colonia Bella Vista, Barrio El Chile, El Picachito, La Cantera, Colonia Japon, El Mirador, La Finca, Alto del Bosque en Barrio Buenos Aires. In veel van deze gebieden zijn barricades opgezet om het leger en de politie te verhinderen binnen te komen. Volgens een bericht van Radio Globo braken mensen in San Francisco het politiebureau in en bezetten ze het.

De situatie doet zich hetzelfde voor in het hele land, met berichten van demonstraties en botsingen met politie en leger in onder andere Guadalupe carney, Tocoa, Colon, Trujillo, Tela, Triunfo de la Cruz, San Juan Tela, Cortez, San Pedro Sula, Progreso, Choloma, Santa Bárbara, Copan, Lempira, Intibuca, La Esperanza, La Paz, Marcala, Comayagua, Siguatepeque, El Zamorano, Paraiso, Comayaguela, Choluteca, Zacate Grande.

Een lid van de verzetsleiding beschreef de situatie als een van 'opstand' in de buurten van de arbeiders en arme mensen in de hoofdstad. Dit wijdverspreide verzet vindt plaats ondanks de bijna gehele mediablokkade die er in het land is met alle media die de protestdemonstraties negeren, behalve Radio Globo en Canal 36. Het Verzetsfront roept op tot een massademonstratie op woensdag 23 september, vanuit de universiteit om 8u.

Intussen probeerde het Micheletti-regime haar spierballen te tonen met een persconferentie met de deelname van vertegenwoordigers van de belangrijkste werkgeversorganisatie COHEP die het regime volledige steun beloofde. De eenheid van het regime zal echter afhangen van de mate van hoe bang ze zijn voor de massabeweging. Belangrijke secties van de heersende klasse denken al over de mogelijkheid een overeenkomst te sluiten met Zelaya om de volledige omverwerping van het coupregime te voorkomen. De voorwaarden die Micheletti naar voren heeft geschoven (Zelaya zal geen president zijn, hij moet de wettelijkheid van de verkiezingen van 29 november erkennen die door het regime worden uitgeschreven en hij zal terechtstaan) zijn duidelijk niet iets wat Mel Zelaya kan aanvaarden en zijn duidelijk bedoeld als provocatie.

De coupplegers en de Hondurese kapitalistische klasse komen onder veel druk te staan. De revolutionaire crisis heeft al gezorgd voor miljoenen verliezen voor hun bedrijven en sommigen beginnen zich af te vragen hoe langer ze zich nog kunnen verzetten. Bovenal zijn ze bang dat als Micheletti een koppige houding blijft hebben, een volksopstand hen allemaal aan de kant zal schuiven.

De volgende paar uren en dagen zullen beslissend zijn. De structuren van het Verzetsfront in de buurten hebben hun mogelijkheden bewezen om de mobilisatie in stand te houden en om in sommige gevallen de repressie uit hun buurten te stoten. Vandaag zal het gevecht zijn om controle over de belangrijkste straten van de hoofdstad. Deze actiecomités moeten hun taken verbreden en het bestuur van het dagelijkse leven in hun gebieden overnemen. Het leger heeft het Nationale Energie Bedrijf (ENEE) overgenomen en heeft de elektriciteits- en watertoevoer naar veel gebieden afgesloten. De vakbondsarbeiders van dit bedrijf moeten samen met de Verzetscomités in de buurten de heraansluiting garanderen.

De demonstratie vandaag komt waarschijnlijk onder hevige repressie van leger en politie. De organisatoren zouden via de buurtcomités van het Front piketten moeten opzetten om haar te verdedigen, en als het nodig en haalbaar is om terug te vechten. Er moet een oproep komen aan de soldaten, in dezelfde lijnen als die Zelaya heeft gedaan de laatste dagen: "schiet niet op het volk, maar keer je wapens tegen je officieren". De gewone soldaten in het Hondurese leger zijn ook slechts zonen van arbeiders en arme mensen. Hun familie en vrienden moeten een systematische propagandacampagne uitvoeren en de gewone soldaten overtuigen dat hun lot bij de mensen ligt, en niet bij de oligarchie. Wat echter uiteindelijk het leger zal breken en het regime zal neerhalen, zal de realisatie zijn dat de arbeiders, de boeren en de arme mensen de werkelijke meesters zijn van de situatie, door straatdemonstraties, barricades en een opstandige algemene staking.

• Lang leve de strijd van het volk van Honduras!
• Weg met de dictatuur van Micheletti! Weg met de oligarchie!
• Massademonstraties, algemene staking, nationale opstand!